Creative Commons Polska

[Tymoteusz Słowiński <timotheos AT o2.pl>]

Witam
Od czasu wrocławskiej konferencji prawnoautorskiej biernie uczestniczę w 
liście; zgodnie z duchem wolnej kultury przyszedł czas przekształcenia 
się z konsumenta w producenta papki symbolicznej;)

Paweł Lech napisał:
> Cieszę się, że burza mózgów w zakresie lików trwa. Dość gorąca dyskusja
> zmusiła mnie do ponownego przeanalizowania swojego stanowiska i utwierdzenia
> się w nim. Na początek chciałbym przeprosić tych wszystkich, którzy mogą
> poczuć się znudzeni czy wręcz zniecierpliwieni prawniczym "bełkotem", który
> uprawniam na tej liście wraz kilkoma kolegami po fachu. A teraz kolejna
> porcja moich szatańskich argumentów:

Czasami zniecierpliwienie jest założeniem dyskusji, zwłaszcza zaangażowanej.
Nie wiem na czym polegać ma szatańskość argumentów. Jeśli na tym, że 
argumentujący występuje jako /advocatus diaboli/ prowokując do dyskusji, 
to rzeczywiście, spełniają swoją funkcję. Tym spełnieniem 
usprawiedliwiam swoje włączenie się do owej burzy.


> 1.1. [wszystkie pola eksploatacji]

> 1.2. Nalegam, by nie utożsamiać zwykłych linków z bibliografią. To nie jest
> to samo - res ipsa loquitur! Powołanie bibliografii polega wyłącznie na
> wskazaniu źródła - posłużeniu się własną informacją w celu wykazania źródła.
> Różnica jest jakby to ująć jakościowa - bibliografię można zamieścić w
> publikacji internetowej, linku nie. Skoro są to pojęcia asymetryczne i
> przechodnie, to nie są tożsame - nie są również własnymi odpowiednikami o
> różnicach ilościowych. Zatem bibliografia nie jest tym samym co linkowanie. 

Szczególnie zastanawiające jest właśnie to _naleganie_
Czym różni się "naleganie" od "zaklinania", o którym wspomniałeś w 
jednym z wcześniejszych postów?
Jeśli zarówno naleganie jak i zaklinanie jest przekonywaniem do czegoś 
bez argumentów, różnica ta staje się nieistotna.
Nie jestem prawnikiem, możliwe zatem że z mojej niekompetencji wynika 
to, że, poza naleganiem argumentacji tu nie widzę
Piszesz, że bibliografia i linkowanie nie jest tym samym. Starasz się to 
udowodnić to w oparciu, że są to pojęcia asymetryczne i przechodnie. Ale 
przecież wydaje się, że dopiero, kiedy stwierdzimy, czy są tym samym, 
możemy wyznaczać między nimi relacje pojęciowe.

Jednak całe to naleganie wydaje się wymierzone w próżnię. Nikt bowiem 
(chyba?) nie twierdzi, że bibliografia i linkowanie to pojęcia 
równozakresowe. Raczej większość dyskutantów nie widzi powodów, dla 
których różnica między nimi miałaby być tak istotna, że podanie adresu 
raz byłoby eksploatacją utworu, raz nie, w zależności od tego, czy adres 
ten byłby internetowym, czy bibliograficznym.

Kontynuując Twój wątek przykładów z kserowaniem:
Nikt nie przeczy, że czym innym jest papier czerwony, a czym innym 
papier biały. Jednak kserując czyjś utwór na papierze białym, w taki sam 
sposub eksploatuję go, jak gdybym to czynił na papierze czerwonym

> W prawie autorskim jest kilka przepisów różnicujących rozpowszechnianie
> utworów w sposób "tradycyjny" i "internetowy" (a propos, w sieci utworu nie
> można opublikować, bo publikacja wymaga sporządzenia egzemplarza) - art. 21
> ust. 2(1). art. 23(1), art. 25 ust. 4, art.50 pkt. 3 in fine, art. 70 ust. 2
> pkt. 3 in fine. Ustawa rozróżnia rozpowszechnianie w sieci i dostrzega
> problemy z tym związane - nie wszystkie i nie całościowo, ale nie można
> mówić, że rozpowszechnianie w sieci niczym się nie różni od
> rozpowszechniania metodami tradycyjnymi.

Czy na podstawie powyższych paragrafów można zbudować argumentację na 
rzecz tego, że linkowanie jest sposobem eksploatacji? Jak bardzo 
przekonującą? Zadaję to pytanie, bo wydaje się, że wszystkie Twoje 
argumenty opierają się na założeniu, że linkowanie jest eksploatowaniem 
utworu.

Jeśli z punktu widzenia prawnika założenie takie jest oczywiste, napewno 
będziesz mógł wskazać podstawę prawną dla niego.

Jeśli zaś ma to być jedynie Twój głos w dyskusji, oczekiwałbym 
argumentów oparych na osobistych przekonaniach.

Innymi słowy: jeśli nie da się udowodnić, że linkowanie jest formą 
eksploatacji, to dalsza dyskusja o stanie prawnym nie jest możliwa.
Jedynym, o czym wtedy można dyskutować jest: jak być powinno.

Np. dlaczego _powinno_ się uznać linkowanie za formę eksploatacji? Jakie 
nadużycia, jakie manipulacje wiążą się z nieprzyjęciem takiego założenia?
Może właśnie niektóre pozornie absurdalne rozstrzygnięcia prawnicze 
służą właśnie temu, by omnipotencję ograniczać?
Załóżmy, że korporacja zarabiała na każdym kliknięciu w link. Czy nie 
stanowi to wystarczającego powodu do uznania linkowania za eksploatację?
Ale czy wtedy, jeśliby nie zarabiałą, moglibyśmy z równą pewnością 
powiedzieć, że eksploatacja nie ma miejsca?
Takie pytania należy rozważyć w normatywnej dyskusji na temat prawa.

> Proszę oczywiście traktować moje wypowiedzi, jako swego rodzaju głos w
> dyskusji. 

Posiadanie własnego stanowiska jest tym, co uprawnia do zabrania głosu.
W innym wątku piszesz:

>Swoją drogą propozycja, by linkowanie było objęte opcją out jest >również
>ciekawa. Nie widzę przeszkód, by wprowadzić przepis zezwalający na
>likowanie, chyba, że uprawniony się temu wyraźnie sprzeciwił.

Ja takie przeszkody widzę. Powstałe w ten sposób prawo byłoby trochę 
absurdalne.
Absurd sytuacji, w której publikuję coś, ale odmawiam do tego 
publicznego dostępu przeniósłby się na prawo, ze szkodą dla niego.

Jeśli nie chcę publikować, to nie publikuję. Jeśli chcę publikować, 
publikuję. Jak można publikować, nie publikując?
Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której takie działanie ze strony autora 
mogło być uzasadnione.
Może to mój brak wyobraźni.

Ale przecież, jeśli chcę udostępnić coś wybranej grupie użytkowników, 
mogę zastosować środki techniczne, które ograniczą dostęp do mojej witryny.
W przypadku, kiedy ktoś pokonuje zabezpieczenia, wchodząc w posiadanie 
hasła nie należąc do grupy docelowej - wtedy powinno zachodzić 
domniemanie naruszenia woli autora - a zatem złamania prawa.

pozdr
Tymoteusz Słowiński
filozofia
Wrocław