Creative Commons Polska

[Wojciech Kotwica <wkotwica AT post.pl>]

2006-03-22 23:16 Paweł Lech wrote:

> 1. Na początek odpowiem Sz. Kol. Wojciechowi Kotwicy:
>
> 1.1. Wtajemniczeni zapewne wiedzą, że prawo nie jest dziedziną w której
> stosuje się sformułowania "zabrania się..." by powstrzymywać pewne osoby
> przed określonym działaniem.

Wygląda na to, że nasi *prawo*dawcy są niewtajemniczeni, bo jakoś
o tym nie wiedzą. Pierwsze trzy z brzegu przykłady, wyguglane
frazą "ustawa zabrania się":

   Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. ...
   12.6 *Zabrania się* importu zwierząt i produktów zwierzęcych
   uzyskanych w wyniku chowu lub hodowli ...

   USTAWA z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu ...
   *Zabrania się* zatapiania odpadów lub innych substancji

   Dz.U.96.10.55 - Ochrona zdrowia przed następstwami używania ...
   USTAWA. z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed
   następstwami ... *Zabrania się* produkcji i wprowadzania do obrotu
   wyrobów tytoniowych bezdymnych.


> Podaję zatem do powszechnej wiadomości, że art. 17 ustawy o prawie
> autorskim i prawach pokrewnych zakazuje linkowania.

Nic podobnego.

> Przepis ten kreuje wyłączność autora w korzystanie z utworów
> na WSZYSTKICH POLACH EKSPLOATACJI, a co za tym idzie na wszelkie
> możliwe wyobrażalne sposoby.

Tyle tylko, że podanie linku, podobnie jak podanie autora, tytułu,
miejsca, roku wydania, strony, numeru ISBN lub dowolnej innej
informacji *DOTYCZĄCEJ* utworu, nie jest "korzystaniem z utworu
i rozporządzaniem nim" na żadnym "polu eksploatacji", co reguluje
art.17 ustawy. Ani linkowanie, ani podawanie bibliografii nie są
"eksploatacją utworu". Skąd taki księżycowy pomysł?!

> Nawiązując zatem do sposoby myślenia Sz. Kol. Wojciecha Kotwicy
> poproszę o wskazanie przepisu, który zezwalałby na linkowanie!
> Jest to oczywiście niemożliwe, bo takiego przepisu nie ma.

Jasne, że nie ma. Pewnie nie słyszałeś o *nadrzędnej* zasadzie
mówiącej, że co nie jest zabronione przez prawo, to jest dozwolone?
Quod lege non prohibitum, licitum est - skoro łaciną epatujesz.

> 1.2. Nalegam, by nie utożsamiać zwykłych linków z bibliografią.
> To nie jest to samo - res ipsa loquitur! Powołanie bibliografii
> polega wyłącznie na wskazaniu źródła - posłużeniu się własną
> informacją w celu wykazania źródła.

Przede wszystkim, skoro powołujesz na art.17 ustawy dla uzasadnienia,
że linkowanie wymaga zgody uprawnionego do utworu, twierdząc, że:
> Przepis ten kreuje wyłączność autora w korzystanie z utworów
> na WSZYSTKICH POLACH EKSPLOATACJI, a co za tym idzie na wszelkie
> możliwe wyobrażalne sposoby.
to nie możesz traktować inaczej bibliografii niż linków.
Art.17 nie wymienia explicite ani bibliografii, ani linków, więc
tak samo musisz za WYKORZYSTANIE w pewien sposób UTWORU uznać
podanie numeru ISBN, pod którym go opublikowano, co podanie
adresu internetowego, pod którym go opublikowano.
Jak widać, robisz inaczej. Plączesz się w interpretacjach tego
samego przepisu, bo konsekwentnie powinieneś uznawać za nielegalne
podawanie wszelkiego rodzaju informacji wskazujących na utwór,
nie tylko linków.

A błądzisz po manowcach dlatego, że podawanie informacji _o_utworze_
nie jest korzystaniem z utworu! Co więcej - można w swojej publikacji
zamieścić listę polecanych pozycji, z których nigdy w ogóle nie się
korzystało. W istocie rzeczy, nietrudno zauważyć, że obecnie młodzi
ludzie, zmuszani w szkole do podawania bibliografii, często wypisują
na końcu swoich prac po kilka pozycji dotyczących tematu, których
w ogóle nie widzieli na oczy, po prostu spisali sobie ich "namiary"
z jakiegoś źródła. Podali informację o utworze, w żaden sposób
nie korzystając z tego utworu.

> Powołanie bibliografii polega wyłącznie na wskazaniu źródła -
> posłużeniu się własną informacją w celu wykazania źródła.

Przecież w przypadku linków jest identycznie - posługuję się
własną informacją w celu wskazania źródła. Informacją tą jest
mianowicie adres internetowy źródła.
Prosty test: jeśli w *drukowanej* książce podam - bez zezwolenia
autorów - następujące wskazania źródeł (zaczerpnięte
z http://www.ebib.info/2006/71/sojkowska.php):

1. MARCINEK, M. Bibliografia publikacji pracowników PK
   w Internecie. To już prawie 30 lat... Nasza Politechnika
   [on-line]. Kraków: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, 2004
   [dostęp 14 listopada 2005]. Dostępny w World Wide Web:
   http://riad.pk.edu.pl/~naszapol/np37/str26_27.shtml.
2. ŻMIGRODZKI, Z. (red.). Bibliotekarstwo. Warszawa: SBP, 1998

To czy oba wskazania są nielegalne? Żadne? Tylko pierwsze?
Jeśli tylko pierwsza pozycja jest wskazana nielegalnie,
to dlaczego nie druga?
Jeśli oba zapisy są legalne, to co się zmieniło, gdy umieściłem
je w e-mailu, jak teraz? Czy nadal oba są legalne? Mimo że
w większości czytników adres internetowy pierwszego utworu
jest interpretowany i prezentowany jako klikalny? Jako link?

> Różnica jest jakby to ująć jakościowa - bibliografię można
> zamieścić w publikacji internetowej, linku nie.

Z ustawy nic takiego nie wynika, nie ma w niej takiego różnicowania!
Albo zarówno tradycyjna bibliografia, jak i link są legalne, albo
oba nie są.


> 1.4. Argument o nadinterpretacji prawa w interesie "korporacji"
> wydaje się nieco przesadzony i zapewne emocjonalny.

Z całą pewnośćią emocjonalny i ani trochę nie przesadzony.
Nie potrafię sobie bowiem wyobrazić, żeby ktoś dokonywał
podobnych manipulacji prawem z własnej, prywatnej perspektywy.

> Pragnę zauważyć, że tego rodzaju argument bardziej pasuje do
> Noam'a Chomsky'ego niż prawnika wypowiadającego się na temat prawa
> autorskiego.

Kolejna nadinterpretacja.
Nigdy nie przedstawiałem się jako prawnik, ani nawet niczego podobnego
nie sugerowałem. Bo nim nie jestem.

> 1.5. Roszczenie, że wszystkie sposoby korzystanie z dzieła objęte są
> monopolem eksploatacyjnym autora jest jak najbardziej uzasadnione.
> Polecam wnikliwą lekturę art. 17 upapp.

Podawanie autora, tytułu, miejsca wydania itp. jest korzystaniem
z *INFORMACJI O* dziele, a nie korzystaniem z dzieła. Polecam
czytanie przepisów ze zrozumieniem tego, O CZYM one mówią.

--
HQ