Creative Commons Polska

[Krzysztof Siewicz <siewi AT interia.pl>]

Jarku,

Nie wiem jak Ty, ale ja zgadzam się z tym co napisał Lessig, a co 
zacytował Alek.

Twoja definicja wolnej kultury jest interesująca. Punkt pierwszy, czyli:

> wolne, kompatybilne ze soba, copyleftowe licencje

jest najmniej kontrowersyjny. Nie widzę też, w jaki sposób mógłby zostać 
naruszony przez DRM, pod warunkiem, że będą one wprowadzane z 
poszanowaniem prawa autorskiego - czyli między innymi: objęcie jakiegoś 
utworu DRM nie może naruszać praw osób trzecich (np. nie mogę chronić 
DRM-em opracowania utworu na licencji CC w sposób naruszający tę 
licencję). Nie może ono także chronić wyjętych spod ochrony idei itp. To 
wszystko da się zapisać w prawie i wykorzystać przymus państwowy do 
egzekucji.

Zatem, moim zdaniem postulat ten jest jak najbardziej do spełnienia w 
świecie, w którym DRM są wykorzystywane. Wymaga on jednak lobbowania za 
wprowadzaniem do prawa autorskiego ograniczeń dla wykorzystywania DRM w 
sposób naruszający licencje osób trzecich itp.

Ponadto, mechanizm copyleft, zwłaszcza w wydaniu GPLv3, będzie powodował 
wypieranie DRM (klauzula anty-DRM proponowana w GPLv3).

Warunek drugi, czyli:

> niewielki czas obowiazywania prawa autorskiego (powiedzmy - 28 lat od 
> stworzenia dziela)

wymaga daleko idącej zmiany prawa autorskiego, a nawet umów 
międzynarodowych.

Ale - paradoksalnie - jeżeli konkretny twórca zdecyduje się chronić swój 
utwór DRM-em, który po upływie 28 lat pozwala na wszystkie czynności 
należące do monopolu autorskiego (i udzieli stosownej licencji), to 
możemy w ten sposób skrócić ochronę prawa autorskiego wykorzystując coś, 
co ja nazywam "prywatnym prawodawstwem". W podobny sposób funkcjonują 
licencje CC "Founders Copyright" lub "Public Domain".

Oczywiście powyższe jest także możliwe, gdyby DRM w ogóle nie było.

Warunek trzeci, czyli:

> dozwolone wszelkie uzycia niekomercyjne bez koniecznosci pytania autora 
> o jakakolwiek zgode

jest najbardziej problematyczny. Po pierwsze, zakres pojęcia "użycie 
niekomercyjne" jest niejasny, czego dowodzi dyskusja o licencjach *NC 
toczona od czasu do czasu. Po drugie, wymagałoby to także zmiany prawa 
autorskiego, gdyż dozwolony użytek nie jest wprost zależny od 
komercyjnego charakteru działań.

Moim zdaniem DRM może tu również przyjść z pomocą. Konkretny autor może 
ochronić swój utwór programem DRM, który będzie pozwalał tylko na 
konkretny użytek (niekomercyjny) bez konieczności zmiany prawa autorskiego.

Problem tylko, jak napisać taki program, który by rozpoznawał jaki 
użytek jest niekomercyjny. Ale myślę, że skoro udało się napisać 
program, który zawiesza komputer i wyświetla niebieski ekran akurat 
wtedy, gdy użytkownik robi coś ważnego, to uda się także napisać 
program, który rozróżnia użytek niekomercyjny od komercyjnego.

Tak poważnie - to poddanie trzeciego warunku pod kontrolę DRM jest nieco 
na wyrost. Ponadto, podobnie jak powyżej spełnienie tego warunku jest 
także możliwe gdyby DRM w ogóle nie było. Ja staram się tylko ustalić, 
czy jest możliwe funkcjonowanie wolnej kultury (według Twojej definicji) 
i DRM jednocześnie. Wychodzi mi na to, że tak.

Pozdrawiam,
Krzysiek

----------------------------------------------------------------------
Samochod zwany EOS... >>> http://link.interia.pl/f191c