Creative Commons Polska

[Rafał Próchniak <burlap AT poczta.onet.pl>]

Witam!

Przepraszam, że się tak wcinam do dyskusji, ale wcześniej nie mogłem jej
śledzić. 

Według mnie jedyne co w tej chwili różni informację (wrzucam do jednego
worka wszelkie "treści", "twórczości" i "kontenty") od przedmiotów
materialnych to jej cechy "fizyczne" (architektura, jakby powiedział
Lessig). Prawnicy mogą protestować, ale z mojego punktu widzenia
rozróżnienie w prawie zanika bądź zanikło (tak zresztą odczytuję "Wolną
kulturę" Lessiga). Z kolei z cech fizycznych wynika przede wszystkim
trudność w sprawowaniu kontroli, możliwość równoczesnego korzystania,
czy możliwość dzielenia się bez utraty informacji. 

Nie jest to oczywiście żadne odkrycie, ale DRM likwiduje zasadniczo tę
jedyną różnicę między informacją i przedmiotami materialnymi:
dopuszczając nieograniczoną kontrolę i możliwość wyłączenia (pomijam
oczywiście praktyczną możliwość obejścia tych zabezpieczeń - w świecie
fizycznym zabezpieczenia też można obchodzić). W ten sposób szczególne
regulacje prawa autorskiego stają się zbędne, bo informacje dają się
kontrolować w taki sam sposób jak inne przedmioty. 

Dopuszczenie DRM do informacji na wolnych licencjach jest akceptacją
tego stanu rzeczy. Można oczywiście twierdzić, że takie same wolności
można utrzymać stosując DRM, ale za cenę utraty wolności związanych z
innymi informacjami, które zostaną objęte pełną ochroną dzięki DRM. 

Są kraje (patrz Australia, o której parę tygodni temu pisano na
Groklaw), gdzie na całkiem wysokim szczeblu zauważono niebezpieczeństwa
związane z DRM. 

A stosowanie otwartych standardów w przypadku DRM - jako mniejsze zło -
można popierać niezależnie. Jednak "otwarty DRM" brzmi dość dziwnie -
skoro jego celem jest zamykanie. I poza tym można się spotkać z
zarzutem, że otwarty nie jest bezpieczny (spotkałem się). Pomijając
absurdalność takiego zarzutu, może inna nazwa byłaby bardziej adekwatna?
Jawny DRM? Standardowy DRM? 

-- 
Pozdrawiam
Rafał