Creative Commons Polska

[Władysław Majewski <wladek AT majewski.pl>]

Witam,

anirawojan napisała:

> Warto przeczytac!
> Adam Aleksander Kruszewski: Polemika z Kinsellą
> http://www.liberator.lbl.pl/l/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2692

Przeczytać warto, ale jako przykład środowiskowego lobbingu.

Autor na wstępie przyznaje, że zawodowo zajmuje tzw. "ochroną własności 
intelektualnej" i dalej snuje opowieść o dobrych ochroniarzach.

Pan Kruszewski zarzuca Kinselli błąd, gdyż zgodnie z prawem naruszeniem 
patentu jest jedynie zarobkowe jego wykorzystanie. Przemilcza, że 
zgodnie z orzecznictwem specjalistycznego sądu patentowego w USA 
(podobny sąd ma wkrótce powstać w Europie) za zarobkowe uważa się 
wykorzystanie patentu, jeśli choćby pośrednio poprawiło ono wydajność 
lub osobistą sprawność użytkownika jako pracownika lub drobnego 
przedsiębiorcy.

Kinsella zwraca zatem uwagę  na rzeczywisty problem prawa patentowego, 
które jak każdy przywilej monopolistyczny poważnie ogranicza swobodę 
dysponowania własną aktywnością i majątkiem przez ogół obywateli. Można 
dyskutować, czy w ogólnym bilansie korzystają z tego tylko specjaliści 
od "ochrony własności intelektualnej" (koszt tej ochrony w USA stanowi 
prawie 40% wydatków na badania i rozwój), czy także pośrednio ogół 
społeczeństwa, ale w żaden sposób nie da się pominąć społecznych kosztów 
utrzymania systemu monopolistycznych przywilejów patentowych.

Drugi argument Kruszewskiego jest obliczony na naiwnego czytelnika: 
struktury białek nie podlegają patentowaniu (i nie są ujawniane we 
wnioskach patentowych!). Opatentować można co najwyżej proces lub metodę 
korzystające z danego białka.

Poważniejszy jest natomiast argument trzeci: teoretycznie społeczeństwo 
przyznaje wynalazcy monopol patentowy w zamian za ujawnienie wynalazku. 
Niestety praktyka wniosków patentowych, zwłaszcza w USA w zakresie 
patenowania oprogramowania i metod prowadzenia działalności gospodarczej 
nie spełnia tego celu: każdy, kto próbował czytać współczesne opisy 
patentowe wie, że na ich podstawie nie da się zrealizować opisywanego 
rozwiązania. W istocie nagminne jest występowanie o patent na 
rozwiązania problemów, których sam wnioskodawca nie zdołał rozwiązać.

Dalej Kruszewski sugeruje, że skoro informację da się wycenić, to 
wystarczy do tego, aby traktować ją jak towar. Zapomina, że wymaga to 
jeszcze odpowiedniej umowy społecznej. W końcu człowieka też się da 
wycenić, a jednak ludzkość odrzuciła niewolnictwo (choć handlarze żywym 
towarem na tym stracili, tak jak dzisiaj ochroniarze od intelektu mogą 
stracić na ucywilizowaniu zasad wymiany informacji).

W sumie: pan Kruszewski uważa się za zwolennika wolności - dopóki ktoś 
nie próbuje uwolnić myśli, z których ochrony on sam żyje.

Pozdrawiam

Władek