[CC-GR]

["Theodoros G. Karounos" <karounos@mail.ntua.gr>]

ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.


---------- Forwarded message ----------
From: Nick Kossifidis <mickflemm@gmail.com>
Date: 2009/4/28
Subject: Re: [Discussion] Fwd: Last day to tell your MEPs: Do not
enclose the cultural commons
To: Asteris Masouras <asterios@gmail.com>
Cc: discussion@digitalrights.gr


v2.0, diorthwste oti einai na vgei shmera kai na proxwrisoume sthn
organwsh ths kinhtopoihshs gia to telecoms package...

Η πρόταση οδηγίας για την επέκταση της διάρκειας του Copyright στις
ηχογραφήσεις περνάει στην επόμενη φάση !!!

Τι είναι το copyright
Το copyright είναι χοντρικά το δικαίωμα διακίνησης που περιλαμβάνει
την αντιγραφή, τη πώληση, τη δημόσια αναπαραγωγή κλπ ενός έργου.
Σύμφωνα με το υπάρχον νομικό πλαίσιο που προτάθηκε το 2006 στην Ε.Ε.
το δικαίωμα αυτό ισχύει για 50 χρόνια απ' τη δημιουργία ενός έργου. Ο
στόχος του copyright είναι να δίνει στον δημιουργό την
αποκλειστικότητα της διακίνησης των έργων του, για να μην μπορεί
κάποιος άλλος να αντιγράψει πχ. τα έργα του και να τα πουλήσει. Έτσι
προστατεύεται ο δημιουργός και η δημιουργία. Όταν παρέλθει η διάρκεια
του copyright, το έργο πλέον είναι ελεύθερο και ο καθένας μπορεί να το
αντιγράψει, να το μοιράσει, να το προβάλει κλπ και όπως λέμε πέφτει
στο public domain” και γίνεται πλέον δημόσιο αγαθό.

Ενώ το copyright είναι κάτι αρκετά χρήσιμο σε αρκετές περιπτώσεις έχει
εκφυλιστεί και το ποιο τρανταχτό παράδειγμα είναι οι μουσικές
παραγωγές, όπου οι δημιουργοί αναγκάζονται προκειμένου να πουλήσουν τα
έργα τους, να παραχωρούν τα δικαιώματά τους στις δισκογραφικές. Σε μια
μουσική παραγωγή οι μεν δημιουργοί και τραγουδιστές παίρνουν ένα
κέρδος επί των πωλήσεων της τάξης του 5-15% και πάντως ανάλογο της
φήμης και της διαπραγματευτικής ισχύος που έχει ο καθένας τους και οι
δε μουσικοί συνοδείας (session musicians, είναι οι μουσικοί που
προσλαμβάνονται για να παίξουν τα διάφορα όργανα σε μια ηχογράφηση)
ουσιαστικά παραχωρούν πλήρως τα δικαιώματά τους στις δισκογραφικές για
κάθε δουλειά που κάνουν και πληρώνονται εφάπαξ. Από τους μουσικούς
συνοδείας, ακριβώς επειδή πληρώνονται εφάπαξ μόνο το 5% έχουν μόνιμη
δουλειά και γενικώς βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση.

Τι αλλάζει
Απ' το 2010 και μετά, έργα που γράφτηκαν την 10ετία των 60s -που η
μουσική και η δισκογραφία γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη- θα αρχίσουν σιγά
σιγά να απελευθερώνονται, στερώντας απ' τους κατόχους του copyright
-στις δισκογραφικές δηλαδή-, αρκετά έσοδα. Έτσι οι δισκογραφικές
ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου να επεκταθεί η διάρκεια του copyright των
ηχογραφήσεων απ' τα 50 χρόνια στα 95 για να μη χάσουν τα κέρδη τους.

Ώς άλλοθι για να περάσουν την αλλαγή αυτή χρησιμοποιούν το γεγονός ότι
υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που θα χάσουν χρήματα με τη λήξη του
copyright (αναφέρονται προφανώς σε διάσημους καλλιτέχνες της εποχής
των 60s που είχαν τη δυνατότητα να κάνουν σοβαρά συμβόλαια, γιατί οι
υπόλοιποι καλλιτέχνες της εποχής δεν παίρνουν τίποτα ούτως ή άλλως).
Επίσης χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι χάνουν  περίπου 1-2 δις δολάρια
εξαιτίας της πειρατείας κάθε χρόνο, με το φαινόμενο να γιγαντώνεται
και έτσι οδηγούνται σε απολύσεις και σε μείωση των επενδύσεών τους σε
νέους καλλιτέχνες (αντιθέτως προτιμούν τις “φίρμες”) αφού μόνο 1 στα 8
CD είναι κερδοφόρα σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζουν μεγαλύτερες
δισκογραφικές όπως η BMG, η Warner, η EMI και άλλες. Έτσι ισχυρίζονται
πως η επέκταση του copyright θα τους βοηθήσει και να επενδύσουν σε
νέους καλλιτέχνες και να μην κάνουν απολύσεις. Φυσικά αυτό πιάνει μόνο
τις 3-4 μεγάλες δισκογραφικές που έχουν το copyright από έργα της
εποχής ή έχουν αγοράσει μικρότερες δισκογραφικές της εποχής και έχουν
πάρει το copyrigt από αυτές.

Έχουν δίκιο;
Για να δούμε τα πράγματα λίγο καλλίτερα το υπάρχον νομικό πλαίσιο που
αναφέρεται στα 50 χρόνια είναι του 2006 , τότε λοιπόν είχε ανατεθεί
στο Dutch Institute for Information Law (iVIR) να εξετάσει τις
επιπτώσεις μιας επέκτασης της χρονικής διάρκειας του copyright για το
λόγο ότι στις Η.Π.Α. το χρονικό διάστημα είναι πολύ μεγαλύτερο και το
iVIR αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει λόγος για επέκταση της προστασίας
αυτής πέραν των 50 χρόνων αφού τα 50 χρόνια σύμφωνα με τη μελέτη είναι
ήδη πολλά και από νομικής άποψης αλλά και βάσει της ζήτησης στην αγορά
(http://www.ivir.nl/publications/other/IViR_Recast_Exec_summary_2006.pdf
βλ. σελ 5). Επίσης άλλη μια ανεξάρτητη μελέτη για λογαριασμό της
Βρετανικής κυβέρνησης απ' τον Andrew Gowers (Financial Times), γνωστή
ως “Gowers Review”
(http://www.hm-treasury.gov.uk/gowers_review_index.htm) αναφέρει
(http://www.hm-treasury.gov.uk d/gowers_cipilreport.pdf σελ 49) πως η
επέκταση στα 95 χρόνια (βλ Η.Π.Α.) δεν θα βοηθήσει ούτε στη δημιουργία
νέων έργων, ούτε στην ανάπτυξη, ενώ θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην
οικονομία και το κόστος για τους πολίτες θα είναι πολύ μεγάλο. Τέλος
αναφέρει ότι δεν συνδέεται άμεσα η χρονική επέκταση της προστασίας με
την ανεργία (αναφέρεται κυρίως στις απολύσεις των δισκογραφικών) γιατί
υπάρχουν πολύ σημαντικότεροι παράγοντες (όπως πχ. η ψηφιοποίηση και οι
νέες τεχνολογίες) που παίζουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο. Βάση της μελέτης
αυτής η Βρετανική κυβέρνηση απέρριψε την επέκταση στα 95 χρόνια. Άλλες
μελέτες (http://www.cippm.org.uk/publications.html), ΜΚΟ
(http://www.openrightsgroup.org/uploads/releasethemusic_aug07.pdf) και
ακαδημαϊκοί όπως πχ. ο Pekka Gronow
(http://blogit.yle.fi/pekka-gronow) ο οποίος έχει και πολύ μεγάλη
σταδιοδρομία στην ραδιοφωνία και ο Lionel Bently
(http://www.openrightsgroup.org/wp-content/uploads/prof-bently-juri-speech.pdf
) επίσης αναδεικνύουν προβλήματα που υπάρχουν λόγω της
υπερ-προστατευτικότητας που έχει η Ε.Ε. στο συγκεκριμένο θέμα και τις
επιπτώσεις ενός τέτοιου μέτρου στον πολιτισμό μας και την ανάπτυξη της
κοινωνίας μας. Για παράδειγμα ηχογραφήσεις είναι και οι ραδιοφωνικές
εκπομπές, κάθε μέρα ηχογραφούνται πολλές ώρες ραδιοφωνικών παραγωγών
οι οποίες αποτελούν και τον κύριο όγκο των  ηχογραφήσεων (πολύ
περισσότερες από τους δίσκους). Αρκετές από αυτές τις εκπομπές της
δεκαετίας των 60s αφορούν πχ. θεατρικές παραστάσεις, παιδικές εκπομπές
και στην πλειοψηφία τους είναι από κρατικούς σταθμούς (δεν είναι
δηλαδή εμπορικές παραγωγές) μπαίνουν στο ίδιο “τσουβάλι” με τις
μουσικές παραγωγές και αυτό έχει διάφορες συνέπειες και απομονώνεται
ακόμα περισσότερο η κοινωνία από την πρόσβαση σε έργα πολιτισμού. Όταν
πάμε να διαχωρίσουμε τις μουσικές παραγωγές απ' τις ραδιοφωνικές
παραγωγές και πάλι έχουμε πρόβλημα αφού πολλές φορές οι ραδιοφωνικές
παραγωγές περιλαμβάνουν μουσικά κομμάτια (για τα οποία πληρώνουν οι
ραδιοφωνικοί σταθμοί δικαιώματα στις δισκογραφικές και μάλιστα αρκετά
ακριβά).

Ο McCreevy (ξανα)χτυπά
Ενώ λοιπόν όλοι συνηγορούν στο ότι η επέκταση του copyright δεν λύνει
κανένα πρόβλημα και υπάρχουν κι επίσημες μελέτες που ισχυρίζονται το
αντίθετο, ο επίτροπος Mc Creevy (γνωστός απ' τις πατέντες λογισμικού)
ξαφνικά αποφάσισε να αγνοήσει τα πάντα (“δεν υπήρξε ανάγκη προσφυγής
σε εξωτερικούς εμπειρογνώμονες” αναφέρεται στο κείμενο της πρότασης
που κατέθεσε) και να υιοθετήσει την επιχειρηματολογία των μεγάλων
δισκογραφικών εταιριών βασισμένος σε μια μελέτη η οποία
χρηματοδοτήθηκε από αυτές, προτείνοντας απροκάλυπτα την επέκταση του
copyright στα 95 χρόνια και φυσικά με αναδρομική ισχύ για να πιάνει
και τις ηχογραφήσεις του 60 που είναι και το μεγάλο θέμα !!! Είναι
τόσο προκλητικό το κείμενο ώστε να αναφέρει το εξής “επιχείρημα” για
να πείσει δήθεν ότι είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει copyright το κόστος
είναι το ίδιο υψηλό και άρα η επέκταση του copyright δεν έχει
αρνητικές επιπτώσεις όσον αφορά το κόστος (κάτι το οποίο αναφέρουν οι
παραπάνω ανεξάρτητες μελέτες):

“Οι εμπειρικές μελέτες δείχνουν ότι η τιμή των ηχογραφήσεων που δεν
καλύπτονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι
χαμηλότερη από την τιμή των ηχογραφήσεων που καλύπτονται από τέτοια
δικαιώματα. Μια μελέτη της Price Waterhouse Coopers καταλήγει ότι δεν
υπάρχει καμία συστηματική διαφορά μεταξύ των τιμών των φωνογραφημάτων
που καλύπτονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και εκείνων που
δεν καλύπτονται. Είναι η πιο διεξοδική μελέτη μέχρι σήμερα και
καλύπτει
 129 λευκώματα που ηχογραφήθηκαν μεταξύ 1950 και 1958. Με βάση τα
στοιχεία αυτά, η μελέτη δεν βρίσκει καμία σαφή ένδειξη ότι οι
ηχογραφήσεις στις οποίες τα συγγενικά
 δικαιώματα έχουν λήξει πωλούνται συστηματικά σε χαμηλότερες τιμές από
τις ηχογραφήσεις που προστατεύονται ακόμα. ”.

Φυσικά το ότι πωλούνται δεν σημαίνει ότι αγοράζονται κιόλας αφού
μπορεί κάλλιστα να μοιράζονται ελεύθερες μιας και  έχει λήξει το
copyright (τα συγγενικά δικαιώματα όπως αναφέρει), ενώ είναι πολύ
πιθανό ο κόσμος απλά να μη ξέρει τι είναι το copyright και πότε λήγει
και έτσι να τις αγοράζει από άγνοια !!! Απ' την άλλη αν πωλούνται και
μάλιστα στις ίδιες τιμές τότε που είναι το πρόβλημα με το copyright,
αν οι δισκογραφικές βγάζουν κέρδος από τα έργα των οποίων το copyright
έχει λήξει, τότε γιατί χρειάζεται η επέκταση του copyright ?

Σύμφωνα με το κείμενο  “στόχος της πρότασης είναι να βελτιώσει την
κοινωνική κατάσταση των εκτελεστών, και ειδικότερα των μουσικών
συνοδείας, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι
οι εκτελεστές επιβιώνουν όλο και περισσότερο της περιόδου προστασίας
50 ετών που ισχύει για τις εκτελέσεις τους. [...] Επιπλέον, η πρόταση
επιδιώκει επίσης να καθιερώσει έναν ομοιόμορφο τρόπο υπολογισμού της
διάρκειας προστασίας που ισχύει για μια μουσική σύνθεση που περιέχει
τις συνεισφορές διάφορων δημιουργών. ”

Βέβαια όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση:
“Η κύρια πρόταση που περιέχεται στην οδηγία είναι η παράταση της
διάρκειας για τους εκτελεστές και τους παραγωγούς φωνογραφημάτων από
τα 50 στα 95 χρόνια, πλαισιωμένη από διάφορα συνοδευτικά μέτρα όπως η
δημιουργία ενός ταμείου για τους μουσικούς συνοδείας και η καθιέρωση
ρητρών "εκμετάλλευσης ή στέρησης" στις συμβάσεις μεταξύ των εκτελεστών
και των παραγωγών φωνογραφημάτων.”

Ας δούμε τουλάχιστον αν αξίζουν τα μέτρα που πλαισιώνουν το “κυρίως πιάτο”...

Καταρχάς η πρόταση για το ταμείο των μουσικών συνοδείας ουσιαστικά
λέει πως προκειμένου οι μουσικοί συνοδείας που έχουν παραχωρήσει όλα
τους τα δικαιώματα στις δισκογραφικές, να πάρουν κάποια χρήματα πέραν
του εφάπαξ ποσού που πήραν για την ηχογράφηση, θα φτιαχτεί ένα ταμείο
στο οποίο οι δισκογραφικές θα βάζουν ένα ποσό κάθε χρόνο το οποίο θα
μοιράζεται μεταξύ των μουσικών. Ακούγεται ωραίο σαν πρόταση αλλά δεν
στέκει. Ακόμα και στη Βρετανία που είναι απ' τις χώρες με την ποιο
ανεπτυγμένη δισκογραφία, δεν υπάρχει κάποιος οργανισμός που να ξέρει
ποιοι μουσικοί συνοδείας έπαιζαν σε ποιους δίσκους. Μόλις πρόσφατα
ξεκίνησε να γίνεται μια τέτοια διαδικασία με τον κάθε μουσικό να
προσκομίζει αποδείξεις ότι έπαιξε στον τάδε δίσκο για να μπει στη
λίστα προφανώς για μουσικούς συνοδείας που έπαιζαν σε δίσκους το 60
κάτι τέτοιο είναι αρκετές φορές αδύνατο. Άρα πώς θα δημιουργηθεί ένα
ταμείο όταν δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι μέλη του ? Μια ποιο ρεαλιστική
θέση είναι αντί να συζητάμε για το πώς οι δισκογραφικές θα πετάξουν
μερικά ψίχουλα στους μουσικούς και το ταμείο τους, να υπάρξει
επιτέλους ένα σοβαρό πλαίσιο κοινωνικής πρόνοιας για τους μουσικούς.
Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα πάρουν πχ. σύνταξη οι μουσικοί που
έπαιζαν σε δίσκους το 60 αλλά και νέοι μουσικοί θα έχουν ένα κίνητρο
να ασχοληθούν ποιο σοβαρά με το αντικείμενο.

Η πρόταση για τα μέτρα εκμετάλλευσης ή στέρησης (use it or lose it)
είναι ακόμα ποιο ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν  περιπτώσεις όπου
δισκογραφικές απλά σταματάνε να τυπώνουν
κάποιο δίσκο/CD γιατί πχ. δεν τις συμφέρει οικονομικά (δεν υπάρχει
ζήτηση), ή πχ. γιατί έχασαν/κατέστρεψαν το master tape (την αρχική
“κόπια”), κάτι που έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές, είτε λόγω φυσικών
καταστροφών, είτε  λόγω ανεπαρκούς αποθηκευτικού χώρου -καταστρέφουν
δηλαδή παλιές ηχογραφήσεις για να χωρέσουν καινούριες !!!-. Σε αυτές
τις περιπτώσεις είναι προφανές ότι η δισκογραφική έχει μεν το
copyright για την ηχογράφηση αλλά πλέον δεν βγάζει κέρδος από αυτό,
ούτε η ίδια, ούτε οι διάφοροι συντελεστές (οι οποίοι έχουν παραχωρήσει
το δικαίωμά τους στη δισκογραφική και άρα μόνο μέσω αυτής μπορούν να
έχουν κέρδος). Έτσι ένα έργο ξαφνικά “κλειδώνεται” και κανείς δεν
μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτό. Για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα η
πρόταση περιλαμβάνει κάποια μέτρα που ουσιαστικά επιτρέπουν στους
διάφορους συντελεστές να ανακτήσουν σε τέτοιες περιπτώσεις το δικαίωμα
του copyright που παραχώρησαν στην δισκογραφική με το συμβόλαιο που
υπέγραψαν, κι αν οι συντελεστές δεν ενδιαφέρονται ούτε αυτοί, τότε το
έργο να πέφτει στο public domain. Αυτό είναι κάτι πολύ σωστό αλλά θα
μπορούσε να υποβληθεί από μόνο του ως πρόταση χωρίς να χρειάζεται να
συνοδεύεται από την επέκταση του copyright -που δυστυχώς είναι και το
κύριο σημείο της πρότασης όπως λέει και η αιτιολογική έκθεση-, ενώ το
χρονικό περιθώριο για να θεωρηθεί  ένα έργο “κλειδωμένο” θα μπορούσε
να είναι 1-2 χρόνια αντί για 5 που προτείνονται στο τελικό κείμενο.

Αντιδράσεις
Εκτός από ακαδημαϊκούς και ΜΚΟ, άλλοι φορείς επίσης έθεσαν τους
προβληματισμούς τους όπως για παράδειγμα ο European Bureau of Library
(EBLIDA), η European Broadcasting Union (EBU),  η Ευρωπαϊκή Ένωση
Καταναλωτών (BEUC), καθώς και πάνω από 16000 πολίτες που έχουν
υπογράψει το σχετικό petition http://www.soundcopyright.eu/).
Δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα του Open Rights Group ένα video που καλεί
σε κινητοποίηση το οποίο και είδαν χιλιάδες χρήστες
(http://www.youtube.com/watch?v=kijON_XODUk) και κυκλοφόρησε σε
διάφορα sites (και εκτός του youtube) ενώ οργανώθηκε απ' την ίδια
ομάδα ένα workshop στις Βρυξέλλες
(http://www.openrightsgroup.org/2009/02/06/sound-copyright-conference-attacks-the-fairy-tale-of-copyright-term-extension/)
στο οποίο συμμετείχαν και Ευρωβουλευτές από όλα σχεδόν τα κόμματα και
κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πρόταση είναι πρόχειρη, η επέκταση της
διάρκειας του copyright δεν είναι λύση και ότι πρέπει να γίνει από
μηδενική βάση ουσιαστική συζήτηση για τα δικαιώματα των μουσικών και
τα προβλήματά τους.

Η θέση μας
Η μουσική και η τέχνη γενικότερα δεν αποτελεί προϊόν πολυτελείας αλλά
βασικό αγαθό και εφόδιο για την ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Ο λόγος
που υπάρχει το copyright είναι ακριβώς για να δώσει κίνητρο στους
καλλιτέχνες να δημιουργούν και να διασφαλίσει ότι αυτό το αγαθό θα
συνεχίσει να υπάρχει. Όταν το copyright όμως μεταφέρεται στις
δισκογραφικές πλέον το μόνο που διασφαλίζει είναι τα κέρδη τους,
καθότι ούτε τους καλλιτέχνες ενισχύει (λόγω των συμβολαίων που
υπογράφουν με τις δισκογραφικές και τα οποία τις περισσότερες φορές
δεν τους συμφέρουν οικονομικά -εξαίρεση αποτελούν οι "φίρμες"), ούτε
συμβάλει στην ανάπτυξη της κοινωνίας και τη διάδοση του πολιτισμού
αφού τα διάφορα CD πωλούνται τις περισσότερες φορές σε απαγορευτικές
τιμές. Την ίδια στιγμή οι περισσότερες παραγωγές στερούνται ποιότητας,
ζήτημα το κόστος παραγωγής ενός CD να ξεπερνάει πλέον το 1 ευρώ, παρ'
όλα αυτά πωλείται 20 ευρώ (και υπενθημίζουμε ότι η δισκογραφική δεν
πουλάει τη μουσική αλλά την παραγωγή -την ηχογράφηση την επεξεργασία
κλπ). Θυμίζουμε επίσης τα γνωστά περιστατικά DRM όπως στην περίπτωση
της Sony/BMG όπου τα CD που πωλούσε δεν έπαιζαν σε όλα τα CD player
λόγω του μηχανισμού προστασίας, που εκ' των υστέρων αποκαλύφθηκε και
μηχανισμός "φακελώματος"
(http://en.wikipedia.org/wiki/2005_Sony_BMG_CD_copy_protection_scandal)
για να γίνει ακόμα ποιό σαφές πόσο πολύ οι δισκογραφικές "νοιάζονται"
για τη μουσική, τους μουσικούς και τη διάδοση του πολιτισμού ! Αντί
λοιπόν να γίνει μια συζήτηση την Ε.Ε. για το πώς θα ενισχυθούν
ουσιαστικά οι καλλιτέχνες, άμεσα από το κράτος/Ε.Ε. και όχι έμμεσα
μέσω των δισκογραφικών, και πώς ο κόσμος θα έχει καλύτερη πρόσβαση
στον πολιτισμό, βλέπουμε ότι η Ε.Ε. στηρίζει ανοιχτά τις δισκογραφικές
υιοθετώντας τις μελέτες που αυτές χρηματοδοτούν και αγνοώντας όλες τις
υπόλοιπες ανεξάρτητες μελέτες, ευρωπαϊκούς φορείς, ακαδημαϊκούς, ΜΚΟ
αλλά και χιλιάδες πολίτες.

Ως Ευρωπαίοι πολίτες δεν πρόκειται να ανεχτούμε τέτοιου είδους
πρακτικές ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε
πολιτικούς που εκλέγονται απ' το λαό να δρουν ενάντια στα συμφέροντά
του και να γίνονται τσιράκια των δισκογραφικών και των όποιων
ιδιωτικών εταιριών. Αν ορισμένοι πολιτικοί νομίζουν ότι μπορούν να
κάνουν ότι θέλουν, ήρθε η ώρα να τους αποδείξουμε ότι είμαστε παρόντες
και ότι κάθε τους κίνηση παρακολουθείται, όπως μετά από ψήφο τους
παρακολουθούνται και όλες οι δικές μας κινήσεις στο διαδίκτυο εξάλλου.
Θεωρούμε καθήκον μας να ενημερώσουμε το κοινό για τη στάση των Ελλήνων
ευρωβουλευτών στο συγκεκριμένο θέμα και τι ψήφισαν, έτσι ώστε να
κριθούν καταλήλως εν όψει Ευρωεκλογών. Επίσης θεωρούμε καθήκον μας να
κρατάμε ενημερους τους Έλληνες Ευρωβουλευτές και να τους εκφράζουμε
τους προβληματισμούς μας, έτσι ώστε να μην έχουν τη δικαιολογία ότι
δεν γνώριζαν. Απαιτούμε να απορριφθεί η συγκεκριμένη οδηγία η οποία
τελικώς πέρασε στην επόμενη φάση με 370 ψήφους έναντι 222 και να
ξεκινήσει σοβαρή συζήτηση από μηδενική βάση για τα δικαιώματα των
καλλιτεχνών και την πρόσβαση των Ευρωπαίων πολιτών στον πολιτισμό. Σας
καλούμε να συμμετάσχετε στην προτοβουλία digitalrights.gr και να
συμβάλετε κι εσείς στην προσπάθεια που γίνεται σε όλη την Ευρώπη για
ποιό κοινωνική Ε.Ε. και ποιό ενημερωμένους πολίτες και πολιτικούς.


Οι ψήφοι των Ελλήνων Ευρωβουλευτών...
Υπέρ της απόσυρσης της οδηγίας (αυτό που προτείνουμε κι εμείς) ψήφισαν οι:
Αρναουτάκης Σταύρος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Δρούτσας Κωνσταντίνος (Κ.Κ.Ε.)
Κοππά Μαρία - Ελένη (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Λαμπρινίδης Σταύρος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Παπαδημούλης Δημήτριος (ΣΥΝ.)
Παφίλης Αθανάσιος (Κ.Κ.Ε.)
Ποδηματά Άννυ (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Τούσσας Γεώργιος (Κ.Κ.Ε.)
Τρακατέλλης Αντώνιος (Ν.Δ.)

Κατά της απόσυρσης της οδηγίας ψήφισαν οι:
Αγγελάκας Εμμανουήλ (Ν.Δ.)
Δημητρακόπουλος Γιώργος  (Ν.Δ.)
Κράτσα-Τσαγκαροπούλου Ρόδη (Ν.Δ.)
Μαυρομμάτης Μανώλης (Ν.Δ.)
Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου Μαρία (Ν.Δ.)
Παπαστάμκος Γεώργιος (Ν.Δ.)

Λευκό ψήφισαν οι:
Μποτόπουλος Κώστας (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Σχοινάς Μαργαρίτης (Ν.Δ.)

Το digitalrights.gr αποτελεί κόμβο πληροφόρησης για τα δικαιώματα του
πολίτη στον ψηφιακό κόσμο. Μεταξύ άλλων, τα αντικείμενα δράσης
περιλαμβάνουν ιδιωτικό απόρρητο (privacy), ανοικτά πρότυπα (open
standards), πατέντες λογισμικού, πνευματικά δικαιώματα ψηφιακού
περιεχομένου, και ελεύθερο λογισμικό.


http://www.digitalrights.gr
http://www.digitalrights.gr/news/
http://manifesto.digitalrights.gr
http://digitalrights.gr/mailman/listinfo/


--
GPG ID: 0xD21DB2DB
As you read this post global entropy rises. Have Fun ;-)
Nick
_______________________________________________
Discussion mailing list
Discussion@lists.digitalrights.gr
http://lists.digitalrights.gr/listinfo.cgi/discussion-digitalrights.gr



-- 
Πριν εκτυπώσετε αυτό το μήνυμα, σκεφθείτε το περιβάλλον! Ένα χαρτί
λιγότερο! - http://karounos.gr/blog/