Creative Commons Polska

[Tymoteusz Słowiński <timotheos AT o2.pl>]

Witaj Aniro

> Doktorze Tymoteuszu,
Jakbym był doktorem, to nie pisałbym, że jestem magistrem, gdyż byłoby 
to mylące

> Jak piszesz: "...relacja pomiędzy filozofią a poglądami politycznymi jeszcze bardziej skomplikowana. (Brak jednoznaczności przyporządkowania)"  
> czy połączenia pomiędzy filozofią niemiecką a nazizmem nie traktuje się jako "probatur" (dopuszczone do dyskursu naukowego)?
Oczywiście. Nic nie jest prawdą, wszystko jest dozwolone, zwłaszcza w 
nauce;)

A poważnie, rzeczywiście o takich związkach można dyskutować
(z rozróżnieniem faktu wpływu historycznego od ewentualnej zbieżności 
poglądów).
Mój poprzedni post był właśnie zaproszeniem do merytorycznej dyskusji na 
podobny temat.
Ale nie znaczy to, że można dowolnego filozofa wrzucać do jednego worka 
z dowolną opcją polityczną.
Tym bardziej nie znaczy to, że w dyskusji na dowolny temat można użyć 
dowolnego filozofa po dowolnej stronie barykady

A więc: unikajmy w dyskusji ogólnych przyporządkowań i wypowiadajmy się 
w zgodzie z tematem.
Kontekstem mojej wypowiedzi było utożsamienie Hegla z komunizmem w 
kontekście własności. Czytelnik mógłby z tego zrozumieć, że Hegel był 
także krytykiem własności. A nie był.
Sprawdziłem. "Encyklopedia nauk filozoficznych" s. 498; 518

> A my tu szlifujemy  świadomosć odwrotną - jaka jest dopuszczalna dawka 
> polityki w filozofii CC .

Czym innym jest CC jako ogólna idea wspólnot twórczych, a czym innym 
jako konkretna organizacja promująca określone cele przy pomocy 
określonych rozwiązań prawnych.
W tym drugim sensie CC nie może abstrahować od polityki, gdyż jest ona 
ważnym (jeśli nie jedynym) spodobem wpływu na kształt prawa.

Ważne jest żeby odróżniać poziom ogólnych celów i szczegółowych 
rozwiązań; Zaś w ideologii - podstawowe zasady od środków retorycznych. 
Te ostatnie zresztą powinny być stosowane z umiarem: lektura czegoś, co 
ma pozór argumentu, a argumentem nie jest może być irytująca dla 
racjonalnie nastawionego czytelnika.

Co do samego Marxa, to (przynajmniej na poziomie ideologicznym) był on 
przeciwnikiem alienacji pracy (odłączenia jej od pracownika w taki 
sposób, że przynosi zyski komuś innemu, a nie pracownikowi właśnie). W 
tym sensie jego postulat jest realizowany przez prawo autorskie, oraz, w 
pewnym stopniu, przez prawo patentowe.

Myślę, że rolą filozofii w tym dyskursie mogłoby być sprecyzowanie 
różnych znaczeń własności; a także rekonstrukcja uzasadnienia 
obowiązywania np. prawa autorskiego i patentowego;
Następnie należałoby się uciec do abstrakcyjnej socjologii i zbadać 
funkcje społeczne różnych rodzajów "własności", a także relacje między nimi,
Następnie można by się poważyć o spekulację na temat możliwości 
zastąpienia niektórych form czy aspektów własności, czymś, co by lepiej 
spełniało ich funkcje; oraz na temat dysfunkcjonalności pewnych obecnych 
rozwiązań prawnych i możliwości ich poprawy

Do tak postawionego zadania dużo wnosi ostatni post Marcina Wąsowskiego; 
zwłaszcza rozważania o historycznej zmienności pojęcia własności.
Zauważmy że w społeczeństwie funkcjonuje wiele różnych interesów i 
chroniących je praw. I że się wzajemnie ograniczają. Dotyczy to także 
różnych rodzajów "własności".

pozdr
Tymek